ကျွန်တော်ငယ်ငယ်တုန်းကပေါ့။ ကျောင်းက ဆရာမက ကျေးဇူးကြီးလှ မိနှင့်ဘ ဆိုတဲ့ စာစီစာကုံးတစ်ပုဒ်ရေးခိုင်းတော့ အချက်အလက်တွေ ရှာရင်း ကျွန်တော့ မေမေရဲ့အဖေ ကျွန်တော့ ဘဘနဲ့ စကားပြောမိတယ်။ ကျွန်တော်က "တကယ်တမ်းကျတော့ လောကမှာ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ (အရိယာသံဃာ) ကသာ စိတ်ချရတဲ့ သဘောရှိပြီး မိဘနဲ့ ဆရာကတော့ ပုထုဇဉ်သဘောထဲမှာ ပါလို့ အခန့်မသင့်ရင် အပါယ်ကို ပို့နိုင်တဲ့ အန္တရာယ်ရှိတယ်၊ သိပ်စိတ်မချရဘူးထင်တယ်နော် ဘဘ".... လို့ ပြောမိတယ်။ (ကျွန်တော်ကလည်း အလယ်တန်းကျောင်းသား ဘဝလောက်ကတည်းက အဲဒီလို လူအမြင်ကတ်အောင် ပြောတတ်ပါသဗျ။) ကျွန်တော် ဆိုလိုတာက ဒီလိုပါ။ အဇာတသတ်လို ဒေဝဒတ်ကို ဆရာတင်မှားလို့ အပါယ်ရောက်ရတာနဲ့ အခုခေတ်မိဘတွေ သားသမီးအပေါ် ဆိုဆုံးမမှု မဟုတ်တဲ့ အတွက် သားသမီးတွေ လမ်းလွဲပြီး ဒုက္ခရောက်ကြရတာတွေကို ဆက်စပ်တွေးရင်း ပြောမိတာပါ။ ပြီးတော့ ကိုယ့်ကလေးကိုယ် အဆိပ်ခပ်သတ်တဲ့မိဘ၊ ကိုယ့်သားသမီးကို ဆေးလိပ်မီးနဲ့ ထိုးတဲ့ အဖေ၊ ကိုယ့်သားသမီးကို ဓါးနဲ့ထိုးသတ်တဲ့ အမေ… စသဖြင့်ပေါ့… ဖေါက်လွဲဖေါက်ပြန် မိဘတွေအကြောင်းကလည်း ကြားဖူးနေတာကိုး။
စစ်တုရင် ကစားသည့်အခါ အဖြူဘက်ကို တိုက်စစ်ဟု ခေါ်၍ အမဲကို ခံစစ်ဟု ခေါ်သည်။ အဓိက ကွာခြားချက်က အဖြူမှ စတင် ရွေ့ရသော ကစားပွဲစည်းမျဉ်းကြောင့် ဖ...
အင်္ဂလိပ်စကား Debate ကို စကားရည်လုခြင်းလို့ လူသိများပါတယ်။ စကားစစ်ထိုးတယ်လို့လည်း သုံးကြပါတယ်။ အချေအတင်ပြောသည်။ ငြင်းခုံဆွေးနွေးသည်။ ဆင...